'n Gedig

Waar is jy?

Ek soek jou in elke hoek en uitgetrapte paadjie

waar ons eens ontmoet, bevriend en vertroud geraak het

Jou reuk bly talm en elke skadu dra jou vorm

soos dit dans op die maat

van ‘n vlikkerende vlam

oorbekend en dringend roep dit na my vanuit

wit gepleisterde mure

genadeloos in hul verwyt.

Stadig drup die gedagte aan jou

uit moeg-vergete lende.

Smagtend...

terwyl elke greintjie van my wese jou

naam uitskree

soos die klank van duisend kwetterende swaeltjies

Shhh... fluister ek. Die bure sal kla.

Ek is bang

Bang vir die genadelose stilte

soos wanneer dit ophou reën.

Bang vir dit wat lankal vergeet is

soos die nadraai van ‘n onbedekte seën.

Black Tuesday, why YOU should care

Today marks a turning point for South Africa. Depending on what happens today at 14:00, we will either be able to rejoice in the level of Democracy in our country or it will be the beginning of the end...

If the majority of parliament members choose to vote in favour of the protection of information bill today, THEY win. Corrupt members of our government will be able to do as they please, when they please, and as much as they please. If the secrecy bill is implemented, truth, justice and democracy loose. We, the public of South Africa, loose.

Its not just some silly bill, dealing with some silly political issue. It's our future. Yes, as dedicated journalist I, and many I know, will probably be in jail in five years time if the bill succeeds, but that's not the reason you should care.

The reason you should care is because too many people dedicated their lives to fight for the very cause that after today might be lost. You should care because this is OUR country. WE are the leaders of tomorrow and its up to us to ensure that history doesn't repeat itself and leave us helpless at the hands of the same disaster, only lead by a different government.

In the end, we are all affected.          

Uniegebou

 Daar bly darm net iets buitengewoons aan die Uniegebou kleef. 'n Stukkie geskiedenis, 'n stukkie Pretoria. 'n Simbool van mag, of dit nou Afrikaner, Afrikaanse of Suid-Afrikaanse mag is. Julle kan ons naambordjies verander, julle kan ons helde onttroon, maar julle kan nie ons trots in ons geskiedenis wegvat nie.

Rose in die tuine voor die Uniegebou

Die Uniegebou vanaf die brandtrappe van die Hotel 224 in Schoemanstraat

'n Stukkie wysheid

Ek het gister tot  die omtstellende besef gekom dat dit waaroor ek die afgelope drie jaar droom, wens en hoop dalk niks meer as 'n nostalgiese fantasie is wat dalk nooit bewaardheid sal word nie...

Want sien, baie keer leef 'n mens in die verlede, 'n tyd toe dinge ongekompliseerd en (of so dink jy) gelukkiger was. Jy smag daarna om weer terug te keer na daardie tyd (eerstejaar op universiteit, matriek, 'n blyplek of 'n vorige liefde) met die hoop dat jy weer daardie oomblik van euforie kan vasvang.

Maar wat 'n mens dikwels vergeet is die huidige "jy" nie dieselfde "jy" is wat in daardie tydstip geleef het nie. Die huidige "jy" is meer volwasse, ervare en, gewoonlik, minder onskuldig. Jy klou egter verbete was aan daardie droom en dink "Ek was so gelukkig op universiteit, dalk moet ek weer gaan swot, dit sal soveel lekkerder wees as om te moet werk!" of "Ek moes nooit met my eks uitgemaak het nie! Ons was dan so gelukkig, wat het my tog besiel!"

Die gevolg is 'n geweldige ontnugtering wanneer jy wel weer terugdwaal op jou ou spore en besef dat dinge nooit weer dieselfde kan wees nie, maak nie saak hoe graag jy dit so wil hê nie. Jy sal nooit weer die sorgelose, lawwe student van vroeër kan wees nie en jou skoolliefde het van die skool se hotste rugbyspeler in 'n verantwoordelike sakeman met 'n bles en 'n boep ontaard. Jou hele uitkyk op die lewe het boonop deur die jare verander!

Nog 'n rede hoekom ons so dikwels in die slaggat van nostalgie trap is omdat ons altyd die goeie tye onthou. Want wat ek geleer het is, tyd bring NIE altyd perspektief nie. Ons onthou die veilige, rustige buurt in 'n klein dorpie in die Vrystaat. 'n Oor en weer gekuiery met die bure (so anders as hier in die stad) en Saterdae op die partjie se swaai. Ons onthou nie die gebrek aan behoorlike geleenthede of mediese sorg op die platteland, of die genadelose hitte, stofstorms en besmette water nie.

Ons onthou skelm soentjies op kampus, 'n piekniek op valentynsdag en daardie soete onskuld van 'n eerste liefde.Wat ons vergeet is dat die eerstejaartjie met sterre in haar oë, blind vir al die sondes van die jeug, nou heelwat minder naiëf en goedgelowig is. Maar die belangrikste en seker die mees onderskatte detail; ons vergeet dat sekere dinge nou maar eenmaal nie verander nie. 

Dalk moet ons 'n bietjie ons oë oopmaak en besef wat ons nóu het, en ophou hunker na dit wat ons eers gehad het. Dalk moet ons besef dat dinge met 'n rede gebeur en dat die 'hier' en die 'nou' vir ons op die oomblik soveel meer plesier kan verskaf as die verlede. Dalk kyk ons oor 'n paar jaar terug met 'n diep hunkering en verlange na dit wat ons nóu het. Dalk is dit maar net die menslike natuur om altyd ontevrede te wees met wat hy het en na iets meer of beter te soek.   

Hoe dit ook al sy, 'n mens het 'n besluit gemaak vir 'n rede, aanbeweeg vir 'n rede, en in die proses onvermeidelik grootgeword.Die kennis en wysheid wat ons intussen opgedoen het kan nie weggevee word nie, 'n stukkie van die vroeë onskuld is verewig verlore.

Vrede

Am I famous yet?

I knew my last weekend in Cape Town had to be something special, but I didn't know what it was going to be, until a friend of mine asked me to do him a favour....

Johan Ackerman is studying film producing at AFDA, a South African film school based here in Cape Town, and is busy putting his post grad film together. It just so happens that the film crew needed lots and lots of extra's to create the vibe of an awesome party taking place, and so it came that I starred in my very firts movie, right here in Cape Town, on my last weekend in the Mother City.

So off I went, along with two friends, Brenda Masilela and Nicole McCain to what is surely one of the grandest flat blocks in Cape Town, right behind the CTICC.

Once there we were sweeped off to costumes and makeup and after a few minutes of pulling random pieces of cloth over my head and sticking a bunch of rainbow coloured feathers into my bra, this was the end product:  

Now it was time to shine and we were told to stand chatting in different groups around the living room while a free flow of punch assured that everyone was relaxed and making enough pointless conversation to fill up three entire roles of film.

But who would have thought acting could be so much hard work!! It took just about 3 hours to film three lines of dialogue between the three main characters! The endless river of punch was soon exhausted and half the extras had already past out and still the director was not yet satisfied. My feet were killing me and the makeup was dripping from my face in buckets due to the warm camera lights!

I was sure I would be kicked off the set after almost eliminating the lead actress with a particularly risky dance move, but alas...


When all the shots from every angle possible had finally been filmed we were let off the hook. But despite the pain in our feet, the smudged makeup and utter exhaustion we felt, we all agreed that it was the most fun we had had in a long time! And one thing was sure, we were all instantly cured of any desire to ever go into the business of acting!!!

SonSakSomerSon

Iewers in die pers-blou nag

toe tyd jou soos 'n geel-wit wolf ingesluk

en jou woorde soos onvolwasse kuikens
die donker ingedra het
het jy my verloor

Iewers in die lang gewag
dat jy soos 'n ruiter van ouds

oor die berg sou stap 

het jou gesig in die mis

van geykte liefdesfrases verdwyn

en het ek jou vergeet

Iewers langs die pad 

waar hoop en twyfel ontmoet

in die ferm omhelsing van ou geliefdes

het my skadu van die pad verdwaal 

en het ek saggies, stadig weggesink

Jou naam net 'n onvoltooide gedagte

  soos die fluistering van 'n gebreekte belofte

geskryf in die sand

Seepunt. Foto's en gedig: Elaine Swanepoel

We're so angry, we made a sign!!

On 20 August a group of angry Cape Townians gathered near Cape town CBD. The girls wearing next to nothing, and the boys wearing dresses. The reason? A protest march against victim blaming in rape cases, better known as the Slutwalk....

 Waving banners like "Proud Sluts" and "Rapist rape people, not outfits" and chanting "It's a dress not a yes" the crowd marched to Greenpoint stadium and back.

 Some of the girls, needless to say, went a little over the top...

And the boys....well, they tried ;-)

       

Stakings en Stuff

 'n Heel gewone dag by die werk word skielik baie interessant toe betogers tydens die munisipale stakings op 16 Augustus besluit om reg voor ons gebou in Adderley straat in Kaapstad te betoog!! Van die sesde verdieping van die BMW gebou hou ons klompie joernaliste die gebeure met groot smaak dop.

Ons het die rookwolke oor die stad sien saamtrek voordat ons die skare in rooi en blou sien aankom het. Met ingehoue asem hou ons die honderde stakers, in rooi en blou oorpakke, dop soos hulle oor Adderley-straat gemarsjeer kom.

Asblikke word links en regs gebrand en 'n arme straatsmous se stalletjie bly in die slag toe woedende stakers op hom afstorm, sy stalletjie vernietig, en hom van sy enigste inkomste beroof. Die polisie was te laat, maar ons kon darm sien hoe die manne in blou 'n paar moeilikheidmakers in die vangwaens in boender....

   Sien die ywerige kameraman aan die linkerkant besig is om foto's te neem? Dis waar ek wil wees!

Flippen snaaks!!

http://knowyourmeme.com/photos/124480-instagram-quote-rebuttals-hipster-edits#.TjvQBIKQhIE