Date night!

So I'm a single girl in Cape Town, and we single girls do what we need to do.

It just so happens that what I needed to do last night, was go on a date, with what I presumed was a "Hippy", that I had met at a short film screening on Theusday.

I was already starting to feel nervous during the day - I mean who likes spending awkward silences with a total stranger you just met the other day and are now supposed to spend and entire evening with! (Who invented dates anyway!). And the fact that the taxi driver tried to feel me up during the ride home after work didn't help either!

The feeling of dread only increased after a cold bath - because I had forgotten to switch the geyser on before I went to work. I decided to pop in at the chemist before I leave for my date with "The Hippy" to buy some chocolate (just for the nerves). By the time I left I was feeling nauseous with stress - the nauseousness having nothing to do with the entire Lint slab I had just gulped down off coarse!   

After driving past the art gallery (where we were to see an art exhibition) 3 times, and then driving down a dodgy ally, I parked my car and met "The Hippy" in front of the gallery.

Wow, hippies do clean up well! Maybe this won't be so bad! I caught myself thinking. After a few glasses of wine and meeting his friends - who all seemed completely normal- we headed to Long Street for something to eat.

During a devine dinner at Mr Pickwicks - really the most amazing restaurant in all of Long Street - we discussed the three "R's" (religion, racism and ... rugby) and I found that we really have nothing in common.

I also found out that hippies don't pay for their date's meals and certainly don't walk them to their cars (which is parked in another extremely dodgy alley) after the date.

And the asshole still tried to kiss me good bey!!

Glad it was all over I managed to get to my car in one piece. With a relieved sigh I put my car into reverse, payed the car guard (who first wanted me to help him figure out how much an American quarter was worth) and off I went, to my nice clean flat with a single bed for a single gall :-)

Franschoek

Hugenote Monument in Franschoek

Ek (middel) en my maats van media24
Anél Viktor(links) en Nicole Mcain

 So mooi...

A unique Cape Town experience

Well I survived another week in the Mother City. At least there were awesome Short Films, sushi and....babies to keep me busy - no I'm not pregnant, I'm only working for your parenting ;-)

I managed not to flood the flat again...but I did manage to get picked up in a club...By a Girl!! Wow, now that was something new for me! Needless to say I high tailed it out of the club by the time she handed me a drink, kissed my hand and asked me to come and dance with her. A unique Cape Town experience....I suppose?
;-)

 

Long Street...(2)

A woman, (or is it a man?) is staring out on the street in front of her home. It's a Sunday afternoon and the streets are abandoned, except for a few love struck couples doing window shopping and a drunk hobo stumbling down the street. (Photos: Elaine Swanepoel) 

Long Street....

.... 'n Plek vol vreemde karakters. Terwyl ek deur die markplein stap, drafstap twee jong kleurling-mans by my verby, al draende aan potplante. Die een loop kliphard en sing die vreemdste deuntjie. Sy maat vra hom wat dan nou met hom aangaan en hy antwoord: "Nei, ek sing somme vi mysjelf"... Maar passop! As jy te laat in dié berugte straat verdwaal, vind jy jouself dalk net midde-in 'n skietgeveg!

Loop 'n mens op in Long Street voel dit asof jy 'n ander era betree.  Hoë torings uit die Victoriaanse tydperk pryk op elke hoek (tesame met 'n dronk boemelaar wat smeek vir 'n sigaret) en 'n mens kan amper die eertydse perdehoewe hoor wat straat af geloop kom met die perdekar agterna... 

                 

Op my Ace :-)

Skaars twee weke in die Kaap en my flat mate vertrek Italië toe vir 'n twee-week lange vakansie...dus is ek alleen in 'n vreemde flat in 'n vreemde stad met vreemde geluide wat elke oggend 7-uur vanuit die karate-studio onder die woonstel kom...

Die eerste paar dae verloop heel flot...ek oorkom vinnig die vrees van alleen bly en begin my nuutgefonde vryheid geniet. Toe tref die ongeluk my...

Dis 7-uur die aand en ek maak reg om uit te gaan saam met vriende. Ek het net klaar gebad en is besig om die badwater uit te tap toe ek die geluid van stromende water van onder af hoor. O jinne! Het ek dan die kraan oop gelos? Nee hierdie geluid is geen lekkende kraan nie...dis iets baie groter!

Ek verswik amper my enkel soos ek die styl trappe twee-twee af hartloop en land in 'n plas water aan die voet van die trappe. Die gaste toilet het oorspoel. Water (en stukkies toilet-papier) is nogsteeds besig om oor die toilet se rand se spoel.

Met groot oë draf ek weer die berg trappe op om die enigste vyf handoeke in die woonstel te gaan haal en van die ergste water ontslae te raak...Uitgesort

Uiteindelik gereed vir 'n lekker aand saam met goeie vriende klim ek in my kar, stel my GPS in en vat die pad. Ek is vir die soveelste keer dankbaar vir die GPS, waarsonder ek sowaar nooit in 'n vreemde plek sou kon klaarkom nie...gedwee volg ek die GPS na die high way en vat die afrit Pêrel toe, presies soos die stem sê ek moet. Maar na 'n ruk begin iets baie verkeerd voel. Ek bel my vriendin, en sowaar...my bestemming is veronderstel om net 10 minute van my woonstel af te wees...nie 40 minute soos wat die GPS sê nie!!!

Ek forseer myself om kalm te bly (en nie die blik stem by die venster uit te gooi nie), verander die roete en draai om. Twee sekondes later flits die battery-liggie rooi. Ek rek oor na my handsak en soek naarstigtelik na die charger, terwyl ek my bes probeer om nie 'n ongeluk te maak nie...Niks. My maag draai toe dit skielik tot my deurdring...die charger is in my ander handsak by die huis!!!!

Die GPS gaan af.   

Ek is halfpad tussen die Pêrel en Kaapstad in pik donkerte met 'n GPS wat nie werk nie. Ek bel my vriendin en sê hulle moet maar die aand sonder my geniet, ek is oor dit. Ek kom darem in een stuk terug by my woonstel aan.

Die volgende aand is ek besig om my hare droog te maak toe ek 'n harde slag hoor...
My eerste instink is om my deur te sluit en in my kas weg te kruip. Ek skraap uiteindelik die nodige moed bymekaar en sluip met kloppende hart (en haardroeër as wapen) by my kamer uit en af met die trappe. Stukkies pleister lê die hele wêreld vol gestrooi. Toe ek om die hoek sluip sien ek die twee skilderye op die vloer lê, mooitjies van die muur afgeval, skroefies en al.

Weird!!

Nadat al die stukkies pleister opgevee en die skilderye op 'n veilige plek gebêre is, en ek seker is dat al die ligte EN die stoof af is (ek sal nie weer daai fout maak nie!!) klim ek uitgeput in die bed.

Vanaand slaap ek darem lekker onder die wakende oog van ou Tafelberg en die reuk van die see wat by my kamervenster in waai.

Die lang pad Kaap toe

Dis my eerste keer só lank, só ver van die huis af en so baie soos wat ek daarna uitsien is dit ook bietjie van 'n uitdaging. Geen tuisgemaakte kos of 'n mamma wat klere was en stryk vir 'n volle drie maande nie.

Maar die moederstad is die plek waar drome waar word - of so sê hulle - en dalk raak ek so betower deur tafelberg se liggies dat ek besluit om hierdie my permanente tuiste te maak......Nee wat, daarvoor gaan ek die pers Jacarandas te veel mis!!

Maar hierdie is 'n belewenis wat ek vir niks sal mis nie, en oppad Kaap toe het die Karoo alklaar my hart gesteel.....

 Wind en die skoon blou lug...

 Daar is vir my min dinge so mooi soos 'n eensame windpomp op 'n verlate Karoo-horison.

Sonsondergang in die Karoo

Beaufortwes        

                                                              'Bed and Breakfast'???  Bietjie uitgefreak!!!

Die Swartberge is, um, wel...wit!  

Foto's: Elaine Swanepoel